Activiteiten worden gestaakt...

Lieve mensen,

Het is erg lang geleden dat jullie van onze organisatie iets hebben gehoord of kunnen lezen. Er is veel gebeurd in de afgelopen maanden. De laatste tijd was alles erg onzeker, met name het voortbestaan van de organisatie.

Het werk van Khulani, overgenomen door Lilian ter plaatse is tot en met afgelopen mei gewoon doorgegaan. Dat wil zeggen dat jullie eigenlijk nog enkele mooie verhalen te goed zouden hebben. De prachtige werkzaamheden van de mensen van de stichting Thalente die op bezoek waren bijvoorbeeld en het geweldige crisiswerk van Lilian. Helaas…

Nadat ikzelf besloot naar Nederland terug te gaan in verband met het krijgen van ons zoontje, is Lilian bereid geweest om naast haar eigen activiteiten het werk van Khulani Simunye in Zuid Afrika door te zetten. Uiteraard waren we allen dolblij met deze voortzetting…

In de afgelopen 6 maanden is het leven van Lilian niet gemakkelijk geweest, ze heeft vele tegenvallers moeten verwerken. De verhalen die jullie in de afgelopen bijna twee jaar van ons hebben kunnen lezen op onze weblogs liegen er niet om.. het werken in deze omgeving met het grote cultuurverschil en de vele ellende is mooi en indrukwekkend maar ook regelmatig zeer frustrerend en emotioneel zwaar en vermoeiend.

Lilian heeft dan ook besloten met pijn in haar hart, dat het beter voor haar is om op dit moment te stoppen met het zware werk en terug te keren naar Spanje waar zij jaren hiervoor heeft gewoond. Dit wil voor Khulani Simunye zeggen dat we vanaf juni niemand ter plaatse hebben om de organisatie draaiende te houden. Helaas hebben we niemand lokaal kunnen vinden die haar plek kan innemen. Er zit niets anders op dan onze werkzaamheden dus te staken..

Op dit moment zijn we aan het bekijken welke activiteiten en/of steun er eventueel zou kunnen doorgaan zonder persoonlijke begeleiding en waarvoor het resterende geld wat nog in kas zit het beste gebruikt zou kunnen worden. Jullie horen dus nog hoe verder…

Liefs Lizz

Afscheidstranen..

Weken heb ik er tegenop gezien. Het afscheid van het veldwerk! Het is nog zo onwerkelijk…

Twee en een half jaar geleden vond ik mijn thuis bij het uitstappen uit het vliegtuig hier in Zuid Afrika. Voor het eerst in mijn leven wist ik waar ik thuis hoorde. Voor het eerst voelde ik dat dat wat ik deed klopte. Het pad dat ik bewandelde was correct, ik hoefde nergens meer naar toe. Geen neiging om verder te zoeken, geen vervelend gevoel dat ik ergens anders heen moest!

Het waren bewogen jaren met vele ups en downs. Met tranen van verdriet, frustratie en van geluk. Meerdere malen heb ik getwijfeld in het afgelopen jaar of het niet beter was te stoppen met de organisatie met name toen ik er ineens alleen voor bleek te staan. Iets zei me dat ik niet mocht opgeven, dat het nog niet over was..

Lilian is gelukkig teruggekomen bij ons en zonder Rayne hadden we zeker ook niet door kunnen draaien. Verder werkt de organisatie uiteraard nog steeds op de lokale volunteers. Ze hebben veel aansturing nodig en het is niet altijd gemakkelijk de afrikaanse manier van werken te accepteren maar zij moeten het doen! Zij zijn degene die de draai kunnen maken, zij zijn het die de gemeenschap kan laten zien waar de veranderingen nodig zijn voor de groei.

In de afgelopen jaren heb ik vele vele nieuwe mensen ontmoet. Mensen uit verschillende culturen en mensen met zeer diverse achtergronden. Ieder van hen heeft mij een ander beeld laten zien, ieder van hen heeft mijn visie doen verbreden en ieder van hen heeft mij doen groeien..Ik heb voor diverse situaties gestaan die ik nooit eerder had ervaren. Ik kan nauwelijks uitleggen hoe dankbaar ik ben voor iedere ontmoeting, voor ieder conflict en voor iedere traan die ik hier heb gelaten.

Enkele maanden geleden toen ik bleek zwanger te zijn veranderde er iets in mijn leven. Ineens bleek er een andere focus te ontstaan. Het leek even een verwarrende periode. Maar ook hier gaf het leven me heel duidelijk aan welke weg ik te bewandelen heb. Binnen enkele weken was de richting bepaald. Het was tijd om te vertrekken (voor nu) uit het afrikaanse land.

Nederland het land waar ik ben opgegroeid, het land met de vrijheid en de vele groei mogelijkheden. Het land waar ik me nooit echt heb thuis gevoeld werd nu de richting die we te volgen hebben. De keuze om een eigen kind veiligheid te bieden, een goede gezondheidszorg te geven en naar school te laten fietsen is ineens belangrijker. Het is geen echte keuze.. het werd haast voor ons geregeld?! Bij het bezoek aan het kikkerlandje werd ons de richting in de schoot geworpen. Werk met een werkvergunning werd aan Rayne uit het niets aangeboden!

Het is kennelijk tijd om, zoals we andere hier proberen duidelijk temaken, te zorgen allereerst voor het eigen gezin. Iets wat ik zelf nooit eerder zo heb ervaren. Een nieuwe uitdaging in het vooruitschiet. Naast het mama zijn zal ik opnieuw in Nederland een doel in leven moeten vinden die dat “echte” gevoel van leven behoudt. Uiteraard zal ik nog steeds werk voor Khulani Simunye blijven verrichten, zoals de administratie en de financiele afhandelingen. Maar ik weet dat het leven ook iets anders voor me in petto gaat hebben.

Het afscheid feestje afgelopen zaterdag was zeer Afrikaans! Een te late start, mensen die niet op komen dagen en mensen die je niet verwacht die plotseling verschijnen. De emotie van teleurstelling van het wegblijven van enkele mensen werd weer goedgemaakt door enkele zeer rakende opmerkingen, knuffels en een onverwacht please call telefoontje! Een emotionele dag met een goede afsluiting. Een dag die ik zoals vele dagen hier in Zuid Afrika niet snel zal vergeten.

Nu rest nog de zo goed mogelijke overdracht … het verdelen van taken/spullen en het pakken…

Vanuit het diepst van mijn hart een dank aan iedereen die mij persoonlijk en Khulani Simunye in de afgelopen twee jaar hebben gesteund, geholpen en hebben doen groeien!

Met een dikke traan en een vaag gevoel van leegte schrijf ik hier het laatste berichtje vanuit Zuid Afrika …

“Elk afscheid betekent de geboorte van een herinnering”

Uitverkocht!

Lieve mensen,

Dank je wel voor jullie support. In zeer korte tijd hebben we alle kerstkaarten dit jaar verkocht. Op dit moment proberen we nog een bijbestelling te regelen aangezien we nog enkele aanvragen hebben binnengekregen maar het is nog onduidelijk of dit op korte termijn gaat lukken.

Mocht iemand dus alsnog interesse hebben in de kaarten, geef ons even een berichtje en we laten snel weten of het nog mogelijk gaat zijn.

Een speciale dank aan Patsy Roeland die de verzendingen vanuit Nederland op zich heeft genomen en dit kostenloos voor Khulani heeft gedaan!

PS Op de weblog van Khulani een nieuw berichtje over Khulani op de lokale markt! www.khulani-simunye.blogspot.com

Kerst kaarten 2009

Stuur naast een kerstwens naar familie en vrienden ook een kleine steun naar de kinderen in Molweni...

Voor 7,50 euro (excl verzendkosten) krijgt U een pakketje met 5 mooie kerst kaarten waarvan de opbrengst gaat naar onze organisatie Khulani Simunye.

Met deze opbrengst zullen wij het komend jaar opnieuw kinder activiteiten organiseren en kinderen in nood een tijdelijk onderdak geven.

De kerst kaarten zijn te bestellen via email:

lizzyvosters@hotmail.com

Namens de kinderen van Molweni/ Madimeni alvast hartelijk dank voor uw steun.

Een zeer bijzonder periode...

Het is een zeer inerverende periode in mijn leven! Het afgelopen jaar is er enorm veel gebeurd en heb ik vele up and downs mogen ervaren waarin de dualiteit van het leven duidelijk waarneembaar was...

Ook nu staat deze dualiteit opnieuw centraal. Tijdens de reis naar Vietnam voelde ik veranderingen in mijn lichaam en ontdekte we dat ik zwanger was. Een Kadootje!!! Een mooi maar vreemd idee om ineens zelf moeder te gaan worden na zorg te hebben gedragen voor andere kinderen. Zoals velen waarschijnlijk zullen herkennen ..eerst het ongeloof, de twijfel of de test wel werkelijk klopt en vervolgens het o jee en nu...?!

Zelfs nadat we bewust de keuze gemaakt hebben om kinderen welkom te laten zijn blijkt er een niet voorziene verandering van leef ideeen te onstaan. Bijzonder dat werkelijk in 1 klap, wanneer doordringt dat er een kindje op komst is, een andere focus ontstaat. Het was fijn om samen met Rayne in een totaal andere omgeving, Vietnam dus, aan het idee te kunnen wennen en even weg van de dagelijkse bezigheden te kunnen focussen op het mooie kadootje.

Enkele weken later, terug in het Afrikaanse land, valt het niet mee om de draad op te pikken en het werk voort te zetten. Niet vanwege de verniewde situatie an sich maar omdat mijn lichaam de zwangerschap met zijn symptomen de werkuren beperkt. De enorme moeheid, misselijkheid en hormonale migraine aanvallen nemen de twijfel van het zwanger zijn direct weg! Het hoort erbij en ondanks de ongemakken blijft het zwanger zijn een heerlijke ervaring.

Door deze onverwachte wending besloten we de vakantie die min of meer op de planning stond naar Nederland te versnellen en zodoende verlieten we het Afrikaanse land alweer binnen enkele weken voor een korte trip naar het kikkerlandje.

We hebben besloten om het kindje in Nederland geboren te laten worden. Mijn verzekering dekt de volledige kosten van de zorg rondom de zwangerschap en de geboorte. Bovendien is de gezondheidszorg de Nederlandse ziekenhuis en zelfs in de thuissituatie vele malen veiliger en beter geregeld dan hier.

Het is zo'n dubbel gevoel om hier anderen te helpen binnen een gezondheidssysteem waarin veel zinloos werk wordt verricht en bovendien echte menselijke "zorg" nauwelijks bestaat en zelf de zorg elders te gaan zoeken. Ik voel me enorm bevoorrecht om de keuze te kunnen maken en tevens voel ik me soms schuldig...

Ook is het vreemd om baby's geboren te zien worden die niet gewild zijn, moeders te spreken die hun baby's afstaan omdat er niet voor gezorgd kan worden en zelfs herhaaldelijk verhalen te horen van baby's die worden gedumpt in toiletten of bij de vuilnis. Om nog maar niet te spreken over babylijfjes die worden verkocht aan Sangoma's voor de organen.

Zoveel kinderen hier die graag een mama en een papa zouden willen of zelfs liever een andere mama en papa wensen vanwege de extreme omstandigheden.

Voor alles is een reden wordt altijd gezegd. Ik ga er dus maar vanuit dat er een reden is dat ik in Nederland ben geboren en daardoor bevoorrecht ben en de keuze voor goede zorg voor mijn kindje kan maken. Of het allemaal bijdraagt aan echte gezondheid moeten we dan nog maar afwachten!?

De echo in de eerste 14 weken laat nu in ieder geval een gezond, levend mooi babytje zien waarnaar ik erg nieuwsgierig ben.... enne sinds de 18de week schopt het om aandacht!

5 Sept een super As dag in Apeldoorn...

Zaterdag 5 september zijn John en Ingrid weer volop in de weer geweest voor o.a Khulani Simunye. Asdag, een goede gelegenheid om met een kraam vol spullen op de markt te gaan staan!

Vele uren van voorbereiding zijn aan deze dag voorafgegaan. Samen met vrienden en familie hebben zij zich een hele dag, in de regen helaas, ingezet om Khulani Simunye naamsbekendheid te geven en om geld bij elkaar te krijgen om ons financieel wat extra ruimte te bieden.

Ook de lokale bakkerij, bakkerij Keurhorst was zo vriendelijk om zijn steentje bij te dragen en op deze dag speciaal voor Khulani Simunye een broodje voor ons te verkopen.

Ondanks de druppels hebben zij naar eigen zeggen een zeer geslaagde, gezellige dag gehad in het kleurrijke centrum van Apeldoorn en mag het resultaat er zeker ook wezen!

Iedereen die zijn bijdrage heeft geleverd op deze mooie dag (en de vele uren hiervoor) en natuurlijk vooral John en Ingrid, namens Khulani Simunye;

"Siyabonga Kakulu"

Wil u meer zien of lezen over deze dag .. kijk dan even op www.johneningridenzuidafrika.blogspot.com

Website Khulani Simunye ...

De website van Khulani Simunye is sinds korte tijd weer online. Dit wil zeggen dat de informatie van voorheen weer zichtbaar is.

Helaas zal het, wegens omstandigheden, nog wel even duren voordat we deze website helemaal up to date hebben. Tot die tijd zal de nieuwe informatie nog via de weblog worden gecommuniceerd.

www.khulani-simunye.blogspot.com

Excuses voor het ongemak.